Het gaat in het boek van Dr. Otto J. de Jong 'Geschiedenis der Kerk,' ook over de christenvervolging. Ik heb mij afgevraagd, 'wat is dat eigenlijk.' Natuurlijk kennen wij allemaal de verhalen van Christenen die door keizer Nero in de brand werden gestoken om als nachtverlichting te dienen bij een van zijn feesten en we weten van christenen die voor de leeuwen zijn gegooid als kijkspel in de arena. 

Als u het mij vraagt dan heb ik geen zin om vervolgt te worden in tegen deel. Ik ben geen held en zie mij zelf zeker niet als een geloofsheld. Als ik dan denk aan het lijden van Christus dan staat mijn verstand stil. En dan vraag ik mij af, hoe is het mogelijk dat Hij deze weg is gegaan. 

Leer mij uw lijden recht betrachten

Er is een lied wat zegt: Leer mij Uw lijden recht betrachten. Als ik het goed begrijp dan gaat het er om het lijden van Jezus te begrijpen. Maar ik denk dat ik er niets van begrijp. De diepte de pijn de eenzaamheid, verschrikkelijk! Jezus weet wat lijden is en daarmee vergeleken weet ik niets. Natuurlijk ik kan ook tegenstand ervaren maar dat is niets. De vraag is wanneer is er spraken van Christenvervolging. 

Noordierland 

In Noordierland hebben de mensen die zich christen noemen een tijdlang elkaar vervolgt. Is dat christenvervolging? Wie zijn eigenlijk de christenen? Zijn dat de mensen die te pas en te onpas zeggen; God bless America? Zijn dat de mensen die in hun land proberen met een christelijk machtsblok het regeringsbeleid naar hun hand te zetten? 

Ik denk dat ik weet wie de christenen zijn die in aanmerking komen om als christen vervolgt te worden. 

Dat zijn nederige, treurende, zachtmoedige mensen, met een sterk verlangen naar gerechtigheid, zij zijn barmhartig, zuiver van hart, en bevorderen de echte vrede. Deze zijn het die vanwege de gerechtigheid vervolgt worden. Zij zijn het zout der aarde en het licht van deze wereld. Als deze mensen ja zeggen dan doen zij ook ja, en zeggen zij nee dan doen zij het niet. Zij gebruiken geen geweld en lenen wel uit maar eisen niet terug. Het zijn mensen die vaak meer doen dan dat wat er van hen gevraagd wordt. Zij hebben hun vijanden lief en bidden voor hun tegenstanders. (Mattheus 5). Dit zijn de mensen die hun goede daden niet rondbazuinen maar zich bescheiden opstellen. Je ziet ze niet en hoort ze niet maar zij zijn er en houden vol, voor u en voor mij. Zij gedragen zich als schapen te midden van de wolven (Mattheus 10:16). Zij vrezen geen kwaad (psalm 23:4). 

Ik geef u een fragment van: Bijbels Dagboek, C.H. Spurgeon

https://charlesspurgeon.nl/een-knecht-is-niet-meer-als-zijn-meester/

Het zij de discipel genoeg, dat hij worde gelijk zijn meester. Mattheus 10:25

Niemand zal deze uitspraak willen weerleggen, want het zou ongepast zijn als de knecht boven zijn heer gesteld zou worden. Hoe werd onze Heere toen Hij op aarde was, behandeld? Werden Zijn aanspraken erkend, Zijn bevelen opgevolgd, Zijn deugden aanbeden door degenen tot wie Hij kwam om hen te zegenen? Nee, Hij was veracht en door de mensen verworpen. Zijn plaats was buiten de legerplaats en Hij droeg Zijn kruis. Gaf de wereld Hem troost en rust? De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Zoon des mensen heeft niets waarop Hij het hoofd kan neerleggen. Dit ongastvrije land bood Hem geen onderdak: het wierp Hem uit en kruisigde Hem. Als u een volgeling van Jezus bent en in woord en wandel Christus standvastig navolgt, dan kunt u verwachten dat dit het lot zal zijn van dat gedeelte van uw geestelijk leven dat in zijn uiterlijke ontwikkeling door de mensen zal worden opgemerkt. Ze zullen het behandelen zoals ze de Heiland behandeld hebben – ze zullen het verachten. Denk maar niet dat wereldse mensen u zullen bewonderen, of dat, hoe heiliger u leeft en hoe meer u op Christus zult lijken, zij u vriendelijker zullen behandelen. Ze hadden geen enkele waardering voor de geslepen diamant, hoe zouden ze dan waardering kunnen hebben voor de ruwe diamant? Als ze de Meester van het huis Beëlzebul genoemd hebben, waar zullen ze dan degenen, die bij Zijn gezin horen, voor uit maken? Als we meer op Christus zouden lijken, zouden we door onze vijanden nog meer gehaat worden. Het is een droevige zaak als een kind van God door de wereld geprezen wordt. Het is een kwalijk teken als we een verdorven wereld horen applaudisseren en een christen horen toeroepen: ‘Goed gedaan‘ hij mag zichzelf dan wel eens onderzoeken en zich afvragen of hij juist niet iets verkeerd gedaan heeft als de onrechtvaardigen hem hun goedkeuring geven. Laten we onze Meester trouw zijn en geen vriendschap hebben met een blinde en lage wereld, die Hem lastert en verwerpt. Het zij verre van ons een erekroon te zoeken, waar onze Heere een doornenkroon vond.

Dr. Otto J. de Jong. schrijft over de vervolging:

Met mijn woorden verteld de Jong dat eerst de christenen in het Romeinse rijk niet erg opvielen. Om dat ze bij de Joden werden gerekend. Maar toen er steeds meer niet Joden deel gingen uitmaken van de christelijke gemeenschap begonnen zij op te vallen. Want deze nieuwe gelovige begonnen zich anders te gedragen. Want ze deden niet meer mee, zij offerde niet meer aan de afgoden. Hun grote leider was en bleef iemand die door een Romeins rechtsoordeel tot de Kruisdood was veroordeeld. En zij vormden een nieuwe godsdienst die niet oud en ook niet aan een bepaalde regio gebonden was. Naar later bleek stopten ze met het brengen aan offers aan allerlei goden omdat zij ontdekt hadden dat al die goden niet zouden bestaan. Van de weeromstuit werden zij al snel als goddeloos ge kwalificeert. Naderhand bleek dat zij slechts een God wilde erkennen. Daarnaast hadden de aanhangers van deze nieuwe Godsdienst de neiging om zich min of meer terug te trekken. Je zag hen niet meer in het Circus en bij toneelvoorstellingen. Ze wilde niets meer te maken hebben met Prostitutie. En wat te denken van hun samenkomsten. Wat deden ze daar. Er was spraken van vlees eten en bloed drinken van de mensenzoon. Dat kon wel eens te maken hebben met kinderoffers. Maar ondertussen kon je merken dat door al dit gedoe het aantal offers wat aan de goden werd geofferd terugliep. Zo werden de goden verwaarloost. Dat kon tot gevolg hebben dat er natuurrampen zouden kunnen ontstaan. Maar de regeerders hadden een andere reden om deze zogenaamde christenen te wantrouwen. Deze nieuwlichters offerde ook niet meer aan de goddelijke Keizer. Er werd zelfs gezegd dat zij een ander koninkrijk verwachte met een nieuwe koning. Het was dus een gevaarlijk en verdacht volkje, die zogenaamde christenen.