Verslaggeving van vervolging.

In de beginperiode van de kerkgeschiedenis toen de christenen nog met enige regelmaat vervolgd werden door de overheid van het Romeinse rijk ontstond er een soort verslaggeving van de gewelddadige bestrijding van het christelijk geloof. Deze zogenaamde 'martyria' ook wel martelaars-akte genoemd werden soms zelfs geschreven door de slachtoffers zelf, maar ook door tijdgenoten. Zonder schroom werd er dan verslag gedaan van de gebeurtenissen Zo kreeg men een beschrijving van het ontstaan van de vervolging door dat de massa zich tegen de christenen richten door middel van een volksoploop waar door de machthebbers wel gedwongen werden om in te grijpen. Vervolgens werden de christenen gevangengezet en verhoord, en dat ging allemaal vaak niet zachtzinnig. Waarna er een vonnis werd uitgesproken met heel vaak de dood als gevolg. Voor de machthebbers was het niet moeilijk om de bewijslast tegen de gelovige rond te krijgen. Want deze weigerde immers aan de goddelijk keizer te offeren. Er waren allerlei soorten straffen op te leggen zoals, verbanning naar een eiland, dwangarbeid in de mijnen naar het circus voor de hongerige roofdieren tot vermaak van het volk, verbranding maar als de gelovige een romein was dan kon hij milder gestraft worden door onthoofding. Er waren natuurlijk christenen die onder deze druk afvallig werden om dan later als het tij gekeerd was weer opnieuw terug te keren tot het geloof en de geloofsgemeenschap maar niet elke leider van de gemeente was ertoe bereid deze afvallige weer zomaar in de club op te nemen. De wijze waarop de standvastige gelovige de dood tegemoet gingen veroorzaakte soms bewondering bij het publiek. De christenen wisten hoe hun messias hen in het leiden was voorgegaan en zij mochten nu delen in zijn overwinning. Als bloed getuigen waren zij er zeker van dat hun eeuwige toekomst in de handen van Jezus lag. Dit bewuste aanvaarde van het martelaarschap werkte als reclame voor het christelijk geloof. Als er iemand in leven bleef nadat hij of zij deze vervolging had doorstaan werden zulke gelovige geëerd als confessor dat is belijder. Ondanks de vervolgingen of misschien ook dankzij de vervolgingen groeide het aantal christenen tegen de verdrukking in. Maar in deze tijd ontstond ook de verering van deze martelaren. Doordat hun namen regelmatig werden genoemd in de eredienst, hun graven werden verzorgd en later hun stoffelijke resten met eer werden bewaard als relieken. Waar bij er na verloop van tijd ook genezende kracht aan deze stoffelijke resten of gebuikte voorwerpen werden toegekend. Het onheilige bijgeloof was geboren! 

Wat zegt de Bijbel over vervolging.

Johannes 16:33 HSV.

Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede zult hebben. In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen.

1 Petrus 1:7 SV.

Opdat de beproeving uws geloofs, die veel kostelijker is dan van het goud, hetwelk vergaat en door het vuur beproefd wordt, bevonden worde te zijn tot lof, en eer, en heerlijkheid, in de openbaring van Jezus Christus;

1 Petrus 4:12
Geliefden, houdt u niet vreemd over de hitte der verdrukking onder u, die u geschiedt tot verzoeking, alsof u iets vreemds overkwam;

2 Thessalonicenzen 1:6-7

[6] Het is immers rechtvaardig van God verdrukking te vergelden aan hen die u verdrukken, [7] en aan u die verdrukt wordt, samen met ons verlichting te geven bij de openbaring van de Heere Jezus vanuit de hemel met de engelen van Zijn kracht,

Bronnen

HSV. Website,

Geschiedenis der Kerk, Dr. Otto J. de Jong, Callenbach

ISBN 90 266 0617 6.

https://bible.knowing-jesus.com/Dutch/1-Petrus/1/7

https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/2%20thessalonicenzen/1